O maratón Coruña42 (domingo, Cantón Grande, 8.30 horas) xa palpita. Mentres xorden iniciativas como a de 4 Camiños Centro Comercial, que ofrecerá mazás aos corredores para que se recuperen do esforzo, a planta de Deportes del Corte Inglés de Marineda City xa espera a presenza do dobre campión do mundo Abel Antón (Ojuel, Soria, 1962) mañá ás sete da tarde. O fondista compartirá a súa experiencia internacional nunha conferencia con coloquio de entrada libre.
-Vostede participará na pedestre popular complementaria ao maratón. ¿Cando deixará de correr?
-Pois seguirei mentres as pernas sigan respondendo. Desde que me retirei do atletismo profesional, seguín correndo case todos os días. E si pásome tres días sen correr, xa non estou a gusto.
-É clave establecerse obxectivos alcanzables.
-O meu ritmo xa non é o mesmo. Agora o que fago é máis deporte saúde, que é o máis bonito. Pero, claro, aínda conservo facultades e son competitivo. Iso non se perde, así que podo correr a ritmos simpáticos para estar diante nas carreiras. Si vou a unha, obrígome ao esforzo e a competir.
-¿Goza máis agora?
-Agora gozo máis adestrándome porque fago 15 quilómetros, e si afrouxo ou non os fago, pois non pasa nada. Pero o deporte de alto nivel é todo o contrario. O esforzo no adestramento é máximo e consta en sufrir. Entón, cando o pasaba mellor era cando competía. Agora, é ao revés.
-¿Por que elixiu A Coruña?
-Xa competín na Coruña varias veces no Nacional de cros e no estadio de Riazor, cando se podía practicar atletismo alí. Enchíase. Iso era o bonito de competir no estadio de Riazor. Pero nesta ocasión, propúxomo o presidente da Federación Galega de Atletismo, Isidoro Hornillos, para reforzar esta aposta polo maratón Coruña42. E creo que a presenza de membros do atletismo como eu pode contribuír a que se consolide esta cita.
-¿Lle arredra o clima?
-Claro que na Coruña depende do día que faga. Pode chover e facer vento. Contas con iso, como cando vas a Londres ou a Róterdam. Iso non é importante, senón que salga unha boa carreira e que creza. O circuíto é bo, e bonito, e iso é garantía de éxito.
-¿Que opina do bum do running?
-É deporte saúde, popular e entretemento. Talvez se estea esquecendo un pouco a alta competición e a pista para promocionar isto, e eu creo habería que intentar que ambos se beneficien mutuamente. Os tempos cambiaron e non se accede ao atletismo como eu o fixen, por medio de clubs e escolas. O idóneo é que o atletismo popular sexa canteira do deporte de elite. Ese é o camiño que queda por percorrer e o que hai que potenciar.
-¿Perdeuse o medo ao maratón?
-É posible. Ata o medio maratón, si es deportista habitual, podes afrontalo. Pero un maratón require unha preparación exhaustiva idónea. Non se pode sobreabusar. Iso antes estaba claro. Un dos alicerces da charla na que participarei é o seguinte: imprescindible un recoñecemento médico e pórse en mans dun técnico profesional titulado.